Home » Stories » Countries » Indonesia » De Griezelige Balinese Witte Wieven

De Griezelige Balinese Witte Wieven

Natuurlijk, Bali is een tropisch eiland met een tropisch klimaat. Het kent tropische stranden en dat is genieten onder het genot van een tropisch drankje. Maar, mocht je de hitte, klammigheid of de zon even langs je voorbij willen gaan, dan zijn de Balinese bergen een geweldige uitkomst, met een raadselachtige twist.

Na een half uur rijden zakt de temperatuur ineens 10 graden, terwijl je omringt wordt door mysterieuze witte gedaantes. Het landschap veranderd bijna in Noord-Europese gebergtes. Het is een geheimzinnig bestaan in de bergen van Bali.

Vanuit bijna elk Balinees stadje is de in hoogte makkelijk te bereiken. Bali is niet perse rond als een stereotype eiland, maar op die manier gaat er wel een weg om het gebergte heen. Vanuit die hoofdweg zou je een afslag naar rechts kunnen nemen (als je met de klok mee rijdt) voor een klein beetje verkoeling.

Al een tijdje voelde we ons aangetrokken door de drie meren die in de bergen liggen. Het was eigenlijk heel simpel. Gewoon de TomTom, die inmiddels niet weg te denken is als App, zetten op een punt vlakbij het water. "We zien wel waar we terechtkomen", is dan ook de vaste kreet van Thijs.

"TERWIJL JE OMRINGT WORDT DOOR MYSTERIEUZE WITTE GEDAANTES"

De wegen liegen er niet om. Het liep vrijwel direct stijl omhoog. Bij elke bocht was het wel een "oeh" of "ah" moment, want het uitzicht was adembenemend. We zagen de horizon tot ver achter het strand liggen of alleen de jungle waarin gordels van bepaalde boomsoorten goed te onderscheiden was.

Ondertussen scheurde Thijs over het asfalt. Dat was bijna overal goed verzorgt, behalve op plekken waar de werklui van het asfalt een afslag namen. Zij hadden het mooie wegdek meegenomen voor een lunch bij een lokaal eettentje. Zo kan ik me dat in ieder geval voorstellen. Ondanks dat was het altijd rijbaar, voor Thijs ten minste.

Zo reden we via de ene bergrug naar de andere. We waren verbaasd dat op de meest gekke plekken of hoogtes nog een dorpje te voorschijn kwam. Dan een langwerpig dorpje, omdat de grond na een paar meter recht naar beneden ging. Of een heel compact dorpje, omdat na een enorm stijle en lange helling de grond even vlak was. Eigenlijk dorpjes in allerlei vormen en maten, maar altijd aangepast aan de natuur.

"TOEN INEENS GEBEURDE HET. WIT WERD HET VOOR ONZE OGEN."

Dat veel mensen op die hoogte wonen is niet heel gek. De verandering van het klimaat gaat gepaard met de veranderingen van de plantages: koffiebonen, hortensia's, sla, sperziebonen, aardbeien, rozen, laurier, etc. Werk genoeg om er een leven op te bouwen.

Maar toen ineens gebeurde het. Wit werd het voor onze ogen. De gedaantes veranderde constant van vorm en het lukte maar niet om het voorbij te rijden. De Balinese Witte Wieven. Het mysterieus fenomeen zijn spookachtige wolken die de plekken ingenomen hadden rondom het landschap.

Van oudsher werden deze dreigende wolkenspel gezien als demonen, in Nederland en Groot-Brittannië. Geen gekke gedachten als we zien hoe de Witte Wieven telkens het onschuldige panorama overnemen. Dan alleen met haar witte armen en dan met een heel wit gezelschap bulderend langs de bomen, zo over de meren. Wie maar een beetje koelbloedig in de schoenen staat, zal genieten van de Balinese Witte Wieven.

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *