Heel vervelend, de feestdagen vieren op het tropische eiland Bali. Waar het regenwoud eindigt, begint het witte of zwarte strand waarop de zee dendert. Een warme / koele bries maakt de zon aangenaam. Er is niemand om ons heen, alleen de bewoners die ook een huisje hebben. Het hutjes-
complex bestaat uit 15 van bamboe en riet gemaakte huisjes en worden bewoond door blanken die duidelijk niet gestoord willen worden. Voor de rest is er helemaal niemand die onze tropische droom tot een nachtmerrie kan maken. Cast Away.
Maar een oplettende kijker ziet in de straten van Bali dat men wel is voorbereid voor een nachtmerrie, genaamd Tsunami. Overal langs de kusten staan oranje bordjes met een grote zeegolf en een rennend poppetjes afgebeeld. De bordjes wijzen een pad op, direct de bergen in. Bij elke nieuwe locatie aan de kust bedachten we een Tsunami-Escape-Plan (TEP).
Bij de voorbereiding van een TEP, ontdekten we dat Bali geen Tsunami-alarm heeft. Dat heeft ook geen zin, want er is te weinig tijd om het alarm af te kondigen. Zeer waarschijnlijk zal binnen 20 minuten, na de eerste aardbeving, de 30-meter hoge golven de Balinese kusten al bereiken. De breuklijn ligt vlakbij het eiland. Daarnaast is een alarm niet nodig, want de aardbeving zelf is een waarschuwing om te evacueren, uiteraard als men de aardbeving overleefd heeft. Want bij een Tsunami-gevaar kan men rekenen op aardbevingen tot wel 9 op de schaal van richter.
Gelukkig zijn wij zeer positieve mensen en gaan geen enkele uitdaging uit te weg. We vertrouwden geheel op onze TEP! In geval van een aardbeving eerst onder het bed kruipen om dekking te zoeken. Als onze houten hutje het gehouden heeft sprinten we naar de auto. De sleutels liggen naast ons
bed, net als onze hardloopschoenen, klaar om mee te nemen. Vervolgens via de rijstvelden scheuren we naar de grote straat, om vervolgens de tsunami-bordjes te volgen richting de bergen. Mocht het vast staan door het verkeer, dan komen onze hardloopschoenen van pas. We hebben dan 15 – 10 minuten om de bergen in te sprinten.
In het badplaats Kuta Beach was het een groter probleem, want daar zijn geen bergen om je veilig te stellen en het is te druk bevolkt om land inwaarts te rennen. De golven zullen ongeveer 30 meter hoog zijn, dus in dat geval moet je een gebouw zien te vinden die op z’n minst 50 meter hoog is. Hier komt het probleem: Bali heeft de regel om gebouwen niet hoger te maken dan cocos-palmbomen. Gelukkig heeft ons hotel 7 verdiepingen, dus vertrouwden we erop dat de ‘rooftop swimming pool and view’ onze redding zal zijn. Overigens heeft ons hotel ook een Tsunami-noodroute door het hele gebouw heen.
Het klinkt als een gedoe om hierover na te denken, maar veiligheid is een groot goed. We maakten het niet groter dan dat het is, maar wisten wel wat we moesten doen als het zover moest komen. Wees maar niet bang, genieten van zwart-witte stranden met palmbomen en zonsondergangen blijft prioriteit nummer 1!
Leave a Reply